Vanaf de zeventig meter hoge Malietoren was afgelopen maand de toestroom van tractoren goed waar te nemen. De verzameling aan bestuurders van BV Nederland hebben toen misschien wel gefantaseerd over een toestroom van alle koekjesbakker en muntentellers van Nederland (opgetrommeld door resp. Unilever / Levensmiddelenindustrie en de Nederlandse Vereniging van Banken). Een stoet van boze staalarbeiders (Tata Steel), supermarktkassières (Ahold) of machinisten (NS) zou natuurlijk ook tot bewondering en waardering van die drommels in Den Haag leiden. De vloggers van de politieke partijen zouden er zelf hun social media studio kunnen inrichten, zodat hun filmpjes nog professioneler zouden worden opgenomen. Met ondertiteling en applaus eronder gemonteerd.
Na wijs beraad van het bonte gezelschap aan bestuursleden woonachtig in de Malietoren, werd Maxime Verhagen aangewezen om de laatste woensdag van oktober met de bouwers van Bouwend Nederland een statement af te geven. Dat was hem wel toevertrouwd, want overal in het land zaten de grondverwerkers toch niets te doen na de gehaaste besluitvorming deze zomer over PFAS. En zo geschiedde en stonden – naast de clowns en acrobaten van Cirque de Soleil – wederom grote machines en kranen het uitzicht vanuit de Haagse departementale torens te bepalen.
De stukjesschrijvers van de dagelijkse en wekelijkse nieuwsrubrieken haalden hun hart op. Vanuit alle kanten waren er weer gezichtspunten om de nieuwsuitzending en de kranten te vullen. Ook zij zijn immers nog steeds afhankelijk van kijkcijfers en abonnees. En omdat er volop concurrentie is, dient de boodschap met enige fermheid en snelheid overgebracht te worden.
Leven met verschillende gezichtspunten is op zich niet bijzonder. Meerdere sociologen en historici hebben deze eigenschap van Nederland volop beschreven. Nederland is immers een land van minderheden. Je kan zelfs stellen dat ons politiek bestel er op is gebaseerd. Tijdens de verzuiling werden deze minderheden enigszins gegroepeerd in drie grote stromingen: liberalen, sociaaldemocraten en confessionelen. Binnen deze groepen was er vervolgens ook een ratjetoe aan stromingen, want katholieke vleeseters bliefden echt niet de koopwaar van de protestantse slager en KVP-ers en ARP-ers waren dan ook bepaald niet elkaars vriendjes. De Doorbraakgedachte, bedacht tijdens de Tweede Wereldoorlog in Sint Michelsgestel, om Politiek Nederland te ontdoen van geloof als bepalende factor voor stemgedrag mislukte al snel. Het verband van de Nederlandse Volksbeweging verbrokkelde al snel. Reeds voordat de PvdA alle stromingen wist te verenigen besloot Pieter Oud tot oprichting van een eigenstandige Volkspartij voor Vrijheid en Democratie.
Ook tegenwoordig is er nog altijd volop keuze in het aanbod van mediastromingen. Actualiteitenrubrieken op tv, kranten, blogs en tegenwoordig steeds meer podcasts hebben net als politieke partijen behoefte aan kijkers, lezers en luisteraars. Zonder publiek verkoop je immers geen advertenties en kranten. Zonder publiek ook geen bewonderaars met wie je een selfie kan maken. En tot slot, zonder publiek geen invloed op het debat.
Voor het vakgebied van Public Affairs is het belangrijk om te weten welke media, welke doelgroep bedient en van welke krantenkop welk Kamerlid zenuwachtig wordt. Zo berichtte de Financial Times begin deze week over de flinke toename van een mogelijke afdracht voor Duitsland en Nederland richting het EU Budget, waarna dit nieuws door het Duitse Bild en het Financieel Dagblad alras werd overgenomen. Eurocommissaris Oettinger reageerde als een gebeten hond van zich af, net als de lezers van de Telegraaf met qoutes als ‘We betalen ons al blauw’.
De voorpagina van de Telegraaf op donderdagochtend 31 oktober 2019 leverde nog meer spektakel op. Voor Minister-President Rutte reden om aan te geven dat hij dagelijks contact heeft met zijn bewindspersonen over de PAS / PFAS problematiek. De volledige Kamer stemde voorts in met het verzoek van PVV-leider Wilders om volgende week een plenair debat met de Minister-President en zijn bewindspersonen te houden. Ondanks een overvolle Kameragenda, wisten ook de coalitiepartijen dat politiek getreuzel en oponthoud nu even niet aan de orde van de dag kon zijn. Alle neuzen moeten nu even dezelfde kant op gaan staan. Voorwaarts. Niet met blik op oneindig of ‘omheug’, welteverstaan.
