De stad-regio combinatie is al voordat Nederland in de huidige vorm ontstond het Wonder van Vlaanderen. Met de weilanden en de bosgronden nabij en zeewaarts de rijke vis- en handelsgebieden wisten namelijk steden als Brugge en Gent reeds tot grote hoogte te geraken. De hertogen van Bourgondië (tevens Graven van Vlaanderen) wisten dat zij deze steden vrijheden moesten geven in ruil voor de zeer gewenste penningen om het landgebied uit te beiden, dan wel te verdedigen. Een wederzijdse interdependentie ontstond.
Niet alleen tussen soeverein en stad, maar ook tussen stad en regio was het altijd schipperen: vers fruit, de beste wol en het smakelijkste vlees werd dagelijks aan de stad geleverd. Ook voor frisse lucht, recreatie en jachtpartijen wist de stedeling dat zij afhankelijk was van de wijde omgeving. Zij deden het graag in ruil voor bescherming, beschutting en betaling.
Nu is het tijd om de wederzijdse afhankelijkheden te herstellen. Niet uit hooghartigheid of gekwetstheid, maar vanwege goed stuurmanskunst.
Want het verhaal uit Vlaanderen werd opgevolgd door de Hollandse steden. Nog altijd vertelt de Enk en de Markthal, het Gildemanshuis, de Grote Kerk en het Stad-Regiohuis ons dit verhaal: het is een kwestie van geven en nemen, gunnen en daarmee gezamenlijk groeien.
In een mooi gevlochten combinatie ken je als stad en regio beide brede welvaart en weet de vrome gast: daar is het veilig en vertrouwd ook in deze woelige, woeste tijd.
