Het jaar 2019 is voorbijgerend. Niet pasje voor pasje en rustig aan. U heeft mogelijk hetzelfde gevoel. Het was een achtbaan. Met een roetsj ging het naar beneden. Om dan weer op te klimmen tot de looping; ik voelde me een tel gewichtloos op mijn kop hangen. En dan ging het weer snel, naar beneden om de bocht te nemen. Ik kokhalsde. Ik liet een traan. Voordat ik kon uitbarsten in het lachen, kon ik het bijna niet ophouden. Het maagzuur steeg naar boven tot daar waar het de vleeslompen niet hoort te verteren.
Het jaar 2019 heeft me nieuwe dingen aan het licht gebracht. Emotionele ontladingen toegebracht door een verlies aan de dood, maar ook opgefleurd door een opkomende verliefdheid. Ook op straat zag ik bij vele mensen uitbraken van heftige gevoelens, niet geremd door de drempels van de ratio. Teleurstelling in de liefde las ik af in het verbeten gezicht van de zwerver. Zijn ogen zo groen, zoals sinds Othello’s jaloezie niet meer waren gezien. Andere gezichten waren verkrampt door de monden die niet langer konden zwijgen over het onrecht in de wereld. Schreeuwend om gerechtigheid in de wereld, voor een snelle klimaattransitie of tegen het gevoel van onderwaardering en onzichtbaarheid.
Het jaar 2019 schakelt de periode van een blijmoedige start van de 21e eeuw aan een toekomst die zichzelf vreest om zijn zwaarmoedigheid. Lukt het ons nog om de toekomst naar onze hand te zetten? Is het klimaat en de wereld te repareren of gaat ze ten onder aan onze consumptiedrang? De welvaart heeft ons zo veel gebracht, maar de vrees om het te verliezen verkrampt.
Tenminste, de kenschets van 2019 als een schakeljaar geldt voor mij. Het was een jaar vol drama, verlies, gelach en genot. Vol met nieuwe ervaringen en avonturen die daar bij horen. Gedanst, gebokst en geworsteld, heb ik met de ingebeelde vijanden. In de gym heb ik vaak gezegevierd. Op de straat heb ik ruzies, blijdschap en verwardheid aanschouwt. Meer dan andere jaren zag ik een toenemende frustratie. Tussen het winkelend publiek zag ik mensen op zoek naar herkenning en waardering.
Het jaar is over. 2020 luidt een nieuw decennium in. Het bekt in ieder geval lekkerder dan 2’19. Op sociale mediakanalen doen we ons nog zelfverzekerd voor en tonen we ons geluk. Tegelijkertijd, raken we ook met ons verward door onze innerlijke gemoedsbewegingen. We jakkeren massaal vooruit om dit jaar af te sluiten en om de nieuwe hoop te begroeten. Bevreesd dat het weer hetzelfde deuntje zal zijn en we nog altijd in dezelfde achtbaan zitten. Echter, het zal niet voorbij snellen. Ik gesp me vast en sper mijn ogen wijd open. Benieuwd en vol van vertrouwen op wat komen gaat. Want wat achter me ligt, heeft mij verrijkt.
