Onlangs stuitte ik op het nieuwe nummer van Marco Borsato, Snelle en John Ewbank: Lippenstift. Het verraste me.
Tijdens de pauzes van mijn middelbare school schalde in 1994 wekenlang ‘Dromen zijn bedrog’ uit de muziekinstallatie. Marco Borsato wist vrouwen te laten sluimeren en mee te nemen zoals kalveren dansend hun liefde betuigen. Tegenwoordig weet deze ‘opa’ van de Nederlandse popmuziek nog altijd de juiste snaar te raken. Nu over vreemdgaan en ware liefde.
Nu moet ik eerst een bekentenis doen. Ik luister te weinig naar Nederlandstalige muziek en de teksten van rappers. Daarom had ik het vooroordeel dat tegenwoordig de kinderen worden vergiftigd met raps over sex, drugs en het vrije leven. Helaas, weer een vooroordeel geslecht.
Want Rapper Snelle en muziekgoeroe Marco stellen de luisteraars vragen over vreemdgaan en ware liefde. Niet de lippenstift op de kraag, maar wachten op iemand die je waard is, zo horen we hen zingen. Duidelijke taal! In alle vrijheid kiezen voor het hogere: een liefde die je in het openbaar kust.
Wat wil je zijn; Iemands geliefde of z’n grootste geheim?
Ethiek schalt nog altijd als goede muziek over straat. Mistroostige uilen hoeven niet alleen rond te vliegen, noch heeft de politiek de taak om te zorgen dat de samenleving werkt (dixit Klaas Dijkhoff in het discussiestuk ‘Liberalisme dat werkt voor mensen’). De moderne troubadours bezingen nog altijd het leven zoals het is; met alle ethische dilemma’s die daarbij horen. De ziel pompt nog volop in de samenleving en toont mensen de keuze tussen goed en fout. Niets raars, natuurlijk, want de hoop gloort, zoals het hoort, met zachte stralen.
Ik zie het op z’n kraag staan, schat;
Maar jij bent veel meer waard dan dat”
